Klaipėda - Pävilosta

Gisteren was de internetverbinding zo slecht dat we het maar bij een korte berichtgeving hielden. Vandaag valt het veel beter mee.
Toen we gisteren vertrokken hadden we nog het idee dat de wegen in Rusland prima waren maar na een paar kilometer belandden we in een zandweg met zo'n diepe putten dat je daar met een gewone auto niet door kon, echt verschrikkelijk. Maar we zijn er door geraakt en vanaf Zelenogradsk was het weer een hele goede weg. We reden vanaf toen door een natuurgebied. De Koerse Schoorwal (Litouws: Kuršių nerija, Russisch: Куршская коса, Koersjskaja kosa, Duits: Kurische Nehrung) is een landtong van 98 kilometer lengte die de Oostzee scheidt van het Koerse Haf. Het dankt zijn naam aan de Koeren, het Baltische volk dat aan de kust van de Oostzee woonde.

De zuidelijke helft (46 km) van de schoorwal ligt in de Russische exclave Kaliningrad, de noordelijke helft (52 km) ligt in Litouwen. De landtong is feitelijk een schiereiland. De Litouwse zijde is niet verbonden met het vasteland van Litouwen: een veerpont verbindt het dorpje Smiltynė op de landtong met de havenstad Klaipėda.

Ten opzichte van haar lengte van bijna 100 km is de landtong maar smal: vrijwel nergens is deze breder dan drie kilometer. Op de landtong is een duin- en boslandschap te vinden, met duinen die tot de hoogste van Europa behoren. Deze duinen verstuiven continu: het duinlandschap is gedurende de eeuwen alleen intact gebleven door menselijk ingrijpen. De Koerse Schoorwal staat dan ook sinds als cultureel erfgoed sinds 2000 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Bovendien maakt hij beide kanten van de grens deel uit van een nationaal park. De Koerse Schoorwal is beroemd om zijn natuurschoon.
Het laatste dorp op Russisch grondgebied was Rossitten met verwaarloosde en verkrotte woningen, geen gezellig dorp in tegenstelling met Nida het eerste dorp in Litouwen. Heel mooie veelal houten huizen, mooi geschilderd, propere straten en mooie gezellige pleintjes. Het is een van de toeristische plaatsen van Litouwen. Veel picknick plaatsjes en een heel goed fietspad door de bossen. Onderweg zagen we ook nog een marter in het struikgewas. Op het einde van dat fietspad kom je vanuit het bos eensklaps tegenover de haven en de stad Klaipėda. Wat een verschil. Zo uit de bossen en ineens in al die drukte. We moesten met de veerboot naar de overkant maar die vertrok juist voor onze neus. Dan maar even een terrasje gedaan en toen was de boot er weer. We logeerden in een hotelletje met zicht op een jachthaven.
Vanmorgen reden we verder langs de R10, de nationale fietsroute van Litouwen. Weerom langs een fietspad door de bossen. Tegen de middag waren we aan de grens van Letland. Toen reden we niet meer door de bossen en hadden we veel wind tegen. Alhoewel de zon scheen was het toch maar frisjes. We kwamen onderweg nog een Duitser tegen die onderweg was van Riga naar Hamburg. Voor hem was het de eerste dag dat hij wind mee had. Hij fietste dezelfde weg als wij, de R1 route maar hij reed niet door Rusland want daar had hij geen visum voor. Hij had ook nog 4 Fransen gezien die onderweg waren naar Sint Petersburg en die hadden dan weer 2 mensen uit Berlijn ontmoet die ook naar daar onderweg zijn.We hebben 2 Franse dames ontmoet, met zeer zwaar beladen fietsen, en met van alle prullaria zoals een grote plastieken zonnebloem. De andere had een stuurtas die precies gemaakt was van een autobinnenband en zo hing er ook nog één aan de buis want zij reed op een herenfiets. Ze had ook nog een soort tropenkleding aan haar fietstassen hangen. De ene was vertrokken in Lille en de andere in Berlijn. Hun mannen waren reeds een eindje vooruit, die hebben we niet gezien. Nu zijn we aangekomen in Pävilosta, een dorpje van 400 inwoners, vlak aan de Oostzee. Zeer vriendelijke ontvangst en er werd ons gezegd om de kraan eerst 5 minuten open te zetten vooraleer er warm water was. Vanavond nog even naar de zonsondergang gaan zien aan het strand, prachtig. We hebben vandaag nog nooit zoveel seringen op één dag gezien. Overal groeien en bloeien die, in de bermen, bossen en de tuinen, en dat ruikt zo,heerlijk als je daar langs fietst.
Morgen trekken we verder naar het oosten richting Riga. Naar het schijnt krijgen we dan de wind in de rug. En dat vernemen jullie dan morgen weer.
Groetjes van Anita en Rita