Kallaste - Kuremäe - Kotly

's Morgens was de zon weeral vroeg van de partij. Wij fietsten verdere langs de kust van het Peipsi meer. Door dorpjes met veelal houten huizen, Kasepää, Tideha, Kükita en Raja. We zagen onderweg ook nog een standbeeld van het treurende meisje, een monument bij een massagraf van in WO2 gesneuvelde/vermoorde inwoners en russische soldaten. Onze augurken waren we "vergeten" in de ijskast van de hostel.
De wind wakkerde aan en de lucht zag grijs. We voelden een paar druppels en waren van plan om een regenjasje aan te trekken maar voor het zover was, was het weeral over. Iets verder op waren er wegenwerken. Het fietsen viel nogal mee, de asfalt was weggeschraapt en redelijk berijdbaar. De auto's en kamions deden echter heel veel stof opwaaien. Dat duurde zo'n 10 kilometer toen waren we er door. In Avinurme zagen we nog een oude treinlokomotief met een wagon als herinnering aan de deportaties naar Siberië. 's Middags dierven we niet te lang blijven zitten want er kwamen weer donkere wolken opzetten. We hebben ons regenjasje een kwartiertje aangehad en eigenlijk was het nog niet nodig geweest. In de namiddag reden we door Lisaku en zagen een bord langs de weg waarop stond "vaatetorn". Nieuwsgierig wat dat zou zijn gingen we even een kijkje nemen. Het was een 20 meter het bos in en daar stond een gigantische uitkijktoren. Zo hebben we heel de streek kunnen overschouwen. Prachtig. Na nog eens 9 kilometer wegenwerken kwamen we 's avonds aan in een hotelletje in Kuremäe, iets van de route af. Maar volgens de gastvrouw van die morgen de moeite waard want daar stond een klooster dat we zeker eens moesten bezoeken. Dus dat hebben we gedaan en dat was inderdaad de moeite. Bij het binnenrijden van Kuremäe zagen we de torentjes van het klooster boven de bomen uitsteken, wij dachten dat we in de Efteling aankwamen. Er wonen in dat klooster naar 't schijnt zo'n 100 Russisch Orthodoxe nonnen. Zij leven van hetgeen zijzelf verbouwen en er stond ook een souvenierwinkeltje. Wij zijn eens door die hof gewandeld precies een park met mooie bloemperken. Ook was er nog een bron waar er veel toeristen kwamen water scheppen. Er werden daar lege bidons verkocht om die te kunnen vullen aan de bron.
We begonnen de dag weer met een ontbijt met een omelet. Dat is hier dagelijkse kost. Bij het vertrek was het frisjes en dat bleef zo heel de dag. Het is droog gebleven maar soms zag het er naar uit of het zou gaan regenen. Na Jöhvi kregen we weer wegenwerken, 10 kilometer. Omleiding kennen ze hier niet en waar er maar over één rijvak kan gereden worden staat er iemand die het verkeer tegenhoud of doorlaat. 's Middags bereikten we de grens en hebben eerst nog in Estland in het zonnetje gepicknickt. Er waren werken aan de grensovergang dus moesten we eerst nog uit zoeken waar we nu ergens de grens overmoesten. Gelukkig was er iemand die ons op weg hielp. Het viel gelukkig allemaal mee. We moesten nog een papier invullen met onze gegevens en we mochten door. Onze tassen hebben we zelfs niet moeten opendoen. De eerste 30 kilometer na de grens hadden we nog steeds windaf. Maar daarna kregen we de wind tegen en ons tempo zakte zienderogen want het was echt een straffe wind. We moesten schuin gaan hangen om op de weg te blijven. Na 15 kilometer konden we terug wat windaf fietsen tot aan het hotel waar we nu zijn. Toen we in de omgeving van het hotel kwamen dachten we waar zijn we nu beland. Een paar woonblokken helemaal vervallen en die bewoond waren zagen er afgrijselijk uit. Maar we waren wel degelijk juist. Ons hotel kom je dan ook niet zomaar in. Er is security en de manager kwam ons tegemoet om ons te ontvangen. Hier binnen is alles picobello. Er hangen zelfs badjassen en er zijn slefferkes. Hopelijk krijgen we nu nog lekker eten dan is het helemaal in orde.
Morgen zullen we dan aankomen in Sint Petersburg. Dus tot morgen.
Groetjes
Rita en Anita