Dag 17 & 18

De dag begon heel zonnig maar natuurlijk met een klimmetje. We reden langs de kust en de weg was niet al te best. Zodanig zelfs dat er vijzen losgekomen waren van de bagagedrager bij Rita. Haar fiets maakte een raar geluid en we konden niet ontdekken waar het vandaan kwam. Het was elke keer als ze trapte dat het geluid maakte. Als we met de trappers naar achter draaiden was er niets te horen dus dachten we moeten naar voor draaien. Daarom wilden we de fiets opheffen vanachter en toen ontdekten we dat de bagagedrager alleen nog vastzat aan de buis onder het zadel. Ter hoogte van de as van het wiel waren de vijzen eruit. Met colsonbandjes hebben we de bagagedrager vastgemaakt en konden we verder. Het rare geluid was verdwenen. Toen we in Newton Stewart waren passeren we een winkel met quads en motors. We dachten dat die ons misschien wel aan een paar vijzen konden helpen. Maar het toeval wilde dat juist ernaast een fietsenwinkel was. Daar heeft men ons direct uit de nood geholpen met nieuwe vijzen. Dat was daar een groot probleem bij de fietsen, losgekomen vijzen. Hij verkocht vooral mtb en gravelfietsen, en voor de kinderen bmx want daar was een terrein in de buurt. Naar de school of het werk wordt er niet gefietst vanwege de afstand. We hadden het ook nog er de route de we volgden, de national cycleway 7. Hij J wist ons vertellen dat er nog een stevige klim aankwam maar dat we daarna over een oud treinspoor bergaf gingen. Die klim was er een van 20% maar dat zagen we pas toen we bovenkwamen. s ‘Avonds logeerden we in Kirkcudbright, niet uitspreken zoals je het hier leest. Dat kunnen de Schotten alleen, zelf de Engelsen spreken het naar ‘t schijnt verkeerd uit.

Het was al warm toen we deze morgen vertrokken. In de voormiddag ging het weer op en af maar na de middag vanaf Dumfries reden we nagenoeg vlak in de nabijheid van de kust. Nu zijn we in Gretna Green, gekend voor de vele huwelijken die er plaatsvinden.

Gretna Green is een van de meest populaire trouwlocaties ter wereld. Er worden ruim 5000 huwelijken per jaar gesloten, wat gelijkstaat aan één op de zes in Schotland gesloten huwelijken. De geschiedenis van de "schaakhuwelijken" begon in1753, toen in Engeland een wetsvoorstel werd aangenomen, de doorPhilip Yorke, de eerste Graaf van Harwicke, voorgesteldeMarriage Act 1753. Deze wet stelde dat wanneer niet beide huwelijkspartners minstens 21 jaar oud waren, de ouders toestemming voor het huwelijk moesten geven. Deze wet goldnietin Schotland, daar was het voor jongens vanaf 14 en meisjes vanaf 12 jaar al toegestaan om te trouwen zonder ouderlijke toestemming. Deze leeftijden zijn sinds11929 voor beide geslachten verhoogd naar 16 jaar, maar nog steeds is de ouderlijke toestemming niet nodig. Dat was dan ook de reden dat veel jonge Nederlandse stellen in dejaren zestigvluchtten naar Gretna Green om daar te trouwen. Voor de doorvoering van deze veranderingen vluchtten veel trouwlustigen uit Engelandweg, en de eerste Schotse plaats die men op de postkoetsroute naar Edinburgh tegenkwam was Gretna Green.

wij hebben geen trouwers gezien, maar daar was het misshien al wat laat voor.