Dag 10 en 11

In Clifden logeerden we in hotel Alcock [e-38] Brown genoemd naar 2 Britten. DeBritsepilotenAlcock en Brownmaakten op 14 -15 juni 1919 de allereerste non-stoptransatlantische vlucht.John AlcockenArthur Brownvlogen met een aangepasteVickers Vimy-bommenwerper uit deEerste WereldoorlogvanSt. John's (Newfoundland en Labrador),Canada, naarClifden,County Galway,Ierland. De minister van Luchtvaart,Winston Churchill, overhandigde hen deDaily Mail-prijs voor de eerste oversteek van deAtlantische Oceaanper vliegtuig in minder dan 72 opeenvolgende uren. Een kleine hoeveelheid post werd op de vlucht vervoerd, waardoor het ook de eerste transatlantische luchtpostvlucht was. De twee vliegeniers werden een week later door koningGeorge VinWindsor Castleonderscheiden met deKnight Commander of the Most Excellent Order of the British Empire.

Toen we ‘s avonds een overnachting zochten voor de volgende dag ontdekten we dat er in Newport een hotel van dezelfde firma gevestigd was. Even nagevraagd bij de receptie en dat was inderdaad zo en als we daar boekten kregen we 10 % korting. Dus dat hebben we gedaan. Toen we vertrokken begon het een beetje te smossen en zo bleef het de hele voormiddag. Na 15 km fietsen kwamen we aan wegenwerken en daar hebben we 20 minuten moeten wachten vooraleer we door mochten rijden. Dat gaat daar niet met lichten maar er wordt een bord omgedraaid dat aan de ene kant groen is en de andere kant rood. Ze communiceren met een walkietalkie om de borden om te draaien. De totale lengte van de werken waren hoop en al 200 meter maar vermits dat in een draai van de weg was hadden we daar geen zicht op. Toen we mochten doorrijden was er een kamion voor ons die niet naast de pekmachine geraakte omdat de weg te smal was. Na wat gemanoeuvreer lukte het dan na een minuut of 10 toch en konden we eindelijk onze tocht verder zetten. Tegen de middag waren we in Leenaun aan het Killarney Fjord. Normaal moesten we helemaal rond het fjord fietsen maar omdat die weg zo druk was besloten we om onze tocht iets aan te passen en een andere route te kiezen. ‘s Middags vonden we een picknickplaats in de inkomhal van een kerkje in Slievemahanagh, zodat we wat uit de wind zaten. In de namiddag klaarde het op en werd het nog zonnig. Bij aankomst nog even door het dorp gewandeld en daar zagen we een standbeeld van Grave Kelly. Haar grootvader John Henry Kelly was geboren in Newport en emigreerde in 1867 naar de Verenigde Staten. We werden zeer vriendelijk ontvangen in hotel Newport en we kregen meer dan 10% korting. Toen we vanmorgen vertrokken kregen we zelfs nog wat koffiekoeken en scones mee. De dame aan de balie zei ons ook nog om voorzichtig te zijn in Crossmolina, want daar zouden we weleens last kunnen hebben van geiten die ineens uit de bosjes springen. Er zou daar ook nog een centrum of museum zijn over de geiten. Toen we daar waren hadden we geen geit gezien en dat centrum was er ook niet. De wilde geiten liepen daar alleen in de winter en in het voorjaar trokken die terug de bergen in. Dat hebben we dus gemist. In Ierland zijn de mensen nog heel katholiek want we zagen langs de weg borden dat juni de maand van het H. Hart is.

Vermits er heel de dag veel regen voorspeld was vandaag hadden we onze tocht niet te lang gemaakt. Maar uiteindelijk hebben we slechts de laatste 10 km in de regen gereden.