Van Besmont naar Namen

Vandaag hebben we ons laatste stukje in Frankrijk gefietst en zonder te weten de grens over gestoken. We hebben nergens een grenspaal gezien of een bord met “Welkom in België “. Maar op een gegeven ogenblik zagen we ergens in den hof een Belgische vlag hangen, dus concludeerden wij dat we toch al in België moesten zijn, en ook aan de hand van de kilometers die toen al gedaan hadden. De zwaarste beklimmingen hadden we toen achter de rug en vanaf Chimay reden we over een oude spoorbaan richting de Maas. Daar stond ook nog een mooie zonnewijzer op een brug die was er nog maar geplaatst in maart. Op het fietspad zagen we nog een marterachtig diertje ons tegemoetkomen maar zo’n 10 meter voor ons stopte het, keek even en sprong toen in het struikgewas.

In Dinant was de brug mooi versierd met [e-1f3b7] saxofoons. We fietsten verder naar Leffe voor ne Leffe maar het café tegenover de abdij was uitzonderlijk gesloten deze namiddag. We hebben ook nog een eindje met een Braziliaan meegefietst die bezig was aan een rondreis van 10.000 km door Europa, met 35 kg bagage. Daar was hij al de Alpen mee overgetrokken.Hij trekt nog naar Schotland en Engeland. Dan komt hij terug over Nederland en België naar Duitsland tot in Griekenland. Daar ging hij olijven plukken om weer wat geld te verdienen en dan reist hij nog door naar Turkije want daar had hij op een vorige trip nog mensen leren kennen. In Brazilië was het niet goed om te fietsen vertelde hij. Als je in Zuid-Amerika wil fietsen moet je naar Argentinië volgens hem. Gisteren kwamen we een Italiaan tegen en die was op weg naar Calais en vandaar naar Canterbury. Nu logeren we hier in Namen bij een dame van “vrienden op de fiets”. En morgen wordt het dan onze laatste fietsdag terug naar Kalmthout.