Maurstad - Tingvoll

Hallo iedereen,

Gisteren vertrokken we in Maurstad richting Koparnes met al direct klim van 4 km met gemiddelde van 6 %. Maar na elke klim komt er toch ook weer een stuk bergaf. Alleen was het wel 15 graden frisser dan de dag ervoor en als je dan afdaalt krijg je het vlug koud. In een t-shirt fietsen was er niet bij vandaag. In de voormiddag was het bewolkt en als de zon er dan eens doorkwam reden we in de schaduw van de bossen of de bergen. Maar tegen de middag werd het beter. We wilden om 12 uur de ferry halen, want anders moesten we een uur wachten, en dat is ons gelukt. We vaarden over van Koparnes naar Arvik richting volgende ferry in Hareid. We hebben onze hoogtemeters wel gehaald met 3 keer 3 km klimmen, 2 keer 6 % en 1 keer 8 %. Daar krijg je het ook weer warm van en met dit frissere weer ging het klimmen zeker zo vlot. We worden het ook al wat gewoon hé. In Ulsteinvik zagen we eerste fietsers met pak en zak, het Nederlandse koppel Be en Roelie Swiers uit Veendam. Ze reden ook naar de Noordkaap vertelden ze. Ze waren een dag of 10 onderweg maar zij waren vertrokken in noord Denemarken. Na even gebabbeld te hebben reden wij door en we zeiden nog tot seffens op de ferry. Ze waren zwaarder geladen want zij hadden een tentje en kampeerspullen bij. Toen we om half vijf bij de kade kwamen, legde er juist een ferry aan. Omdat de ferry naar Ålesund om 5 uur vertrok vroegen wij voor alle zekerheid of dit de ferry was naar Ålesund. 2 keer gevraagd en 2 keer was het van yes yes yes. Dit was wel een half uur vroeger dan verwacht dus we zouden Be en Roelie niet meer zien. Het op- en afrijden van de auto’s op zo’n ferry moet nogal vooruit gaan en we waren vlug vertrokken. Na een goeie 20 min. varen bereikten we dan de overkant. Maar we waren niet in Ålesund maar in Sulesund. We mochten gelukkig gratis terug naar de overkant. De juiste ferry legde ergens anders aan en dat was een fastboat. Die deed zo’n 58 km per uur. De Nederlanders hadden wel de juiste ferry van 5 uur dus. Wij hadden dan de ferry van 6 uur maar gelukkig moesten we daarna nog maar een paar km fietsen voor we bij de Airbnb kwamen. Een zeer vriendelijke gastheer Erik ontving ons en vertelde ons waar we goed konden gaan eten. We zijn bij een Indisch restaurant gaan eten met een Pools meisje dat ons bediende. Het was al te laat om nog aan een verslag te beginnen toen we terug waren. Omdat we deze morgen de ferry van tien voor acht wilden halen, de volgende was pas om half elf, dachten we dat we best niet te laat zouden gaan slapen. Maar als het zo licht blijft is het vlug 12 uur voor je het merkt.
Deze morgen vetrokken we iets over half acht en aan de ferry kwamen we het Nederlandse koppel weer tegen. Ze hadden al zo’n vermoeden dat wij gisteren een verkeerde boot genomen hadden. Na 18 km namen we de ferry van Brattvag naar Dryna. Daar hebben we een Duitser, Peter Kagerer, ontmoet die reeds 8 weken onderweg was. Hij was gestart in Berlijn en had zo’n 60 kg bagage bij. Ongelofelijk. Hij geraakte dan ook niet goed bergop, als het te steil was moest hij afstappen en zijn fiets omhoog duwen. Hij fietste ook richting Noordkaap maar daarna nog verder naar Istanboel langs de Iron Curtain Trail. We hebben hem veel goede moed gewenst en we waren blij dat wij niet zoveel bij hadden. Hij heeft ook een paar websites ironhard.de en facesofeurope.de.
Na de volgende passeerden we in Midsund een winkelcentrum waar we “even” gingen winkelen voor onze dagelijkse picknick. In de gang zaten daar een paar mannen te koffiekletsen. Daar zagen we bij hen op tafel wegwerp bekertjes staan. Die konden wij eigenlijk ook wel gebruiken en toen wij daarnaar vroegen presenteerden ze ons gelijk ook koffie. Even socializen kan geen kwaad. Uiteindelijk hebben we daar bijna twee uur doorgebracht. Één van die twee mannen, Ola Misent, nodigde ons uit bij hem thuis. Hij vertelde dat zijn huis 200 jaar oud was en dat we dat echt eens moesten zien. Dus dat deden we dan en het was echt de moeite. Het huis was helemaal uit hout, met lage plafonds en het stond vol met oude gebruiksvoorwerpen. Het was een echt museum. Hij had buiten ook nog gedroogde vis liggen. Hij was een vlotte verteller en de tijd vloog voorbij. Zijn vrouw bood ons ook nog een kopje koffie met koekjes en snoepjes aan. Toen we uiteindelijk daar weg waren zagen we Be en Roelie weer. We vertelden hen onze ontmoeting met Ola en zijn vrouw. Daarop reden wij weer door. Terwijl we wachten op de volgende ferry van Solholmen naar Mordal hebben we gepicknickt. Even voor de boot toekwam, kwamen ook Be en Roelie daar aangefietst. Bij het betalen van de tickets hebben we hen verteld dat ze moesten zeggen dat ze “pensionisten” waren, dan kun je mee voor de helft van de prijs. Dat was iets dat zij nog niet wisten en daar waren ze blij mee. Vanaf de middag voelde het iets warmer aan omdat de zon er goed doorkwam. We reden ook nog door Molde dat heel wat moderner is dan de andere dorpen en stadjes. Dit komt omdat Molde zwaar gebombardeerd is in de oorlog en helemaal terug moest opgebouwd worden. Nu zitten we op een camping in Tingvoll. De avond vliegt hier voorbij en je beseft niet dat het laat is want het wordt niet donker. Dat moeten we echt nog gewoon worden. Dus nu vlug naar bed en morgen weer de fiets op.
Groetjes van ons drietjes