Dag 13-14-15-16

Toen we zondagmorgen buiten kwamen had het een klein beetje geregend maar niet genoeg om het stof van onze fietsen te spoelen. Het was weer een zonnig weertje. Na zowat 20 km te hebben gefietst kwamen we een bord tegen straat onderbroken. Maar van een omleiding was er niets te zien dus besloten we het maar op te wagen. Het duurde toch nog meer dan een kwartier voor we aan een wegversperring kwamen. De hekken konden we gelukkig opzij zetten, onze tassen van de fiets en alles over de diepe greppel gedragen, en we konden weer verder. Maar 10 km verder was er geen verwittiging en moesten we onder de arm van een kraan door kruipen om dan nog door het hoge gras en de verse gravel waar we doorzakten, de hekken opzij zetten en terug de fiets op. Nadien waren de wegen weer top. Zo fietsten we rond een groot meer “Draycote Water” en nadien nog langs het Grand Union Canal, met die typische smalle boten die je hier op de kanalen ziet. Het pad naast het kanaal was wel heel smal, nog geen meter breed. De lucht werd echter almaar donkerder en ja de bui barstte los. En nergens iets om te schuilen. We hebben even onder een boom blijven staan om ons regenjasje aan te doen. We besloten maar door te rijden want blijven staan haalde niets uit omdat het water ook al door het bladerdek viel. Het zal zowat 20 minuten geregend hebben toen het over was en zo’n 3 kilometer verderop waren de straten helemaal droog. Daar had het zelfs niet geregend. Gelukkig voor al dat volk dat er rondliep in Stratford-Upon-Avon want daar was heel wat te doen. Zonder verdere regen zijn we dan tot in Ebrington geraakt. We logeerden er bij Jeffrey [e-38] Candida Hutsby. Mr Jeffrey is a very Distinguished Englishman. Het was er mooi verzorgd en we hebben er goed gegeten. Buiten zitten ‘s avonds ging niet want het was beginnen regenen.

Maandag was het helemaal opgeklaard en niet te fris. In de voormiddag reden we door een streek met veel grote villa’s en grote domeinen met hele lange opritten. Een golfterrein ontbreekt er dan natuurlijk ook niet. Tegen de middag kwamen we in Chipping Norton - Churchill waar we in het dorpswinkeltje wat voorraad eten en drinken kochten. We fietsten veder naar het Blenheim Palace. Blenheim Palaceis een groot woonpaleis in Woodstock in hetengelseOxfordshire. Het is gebouwd voorJohn Churchill , de eerste hertog van Marlborough, tijdens de regering vankoningin Anne als beloning voor zijn militaire verdiensten, in het bijzonder voor de overwinning in deSlag bij Blenheim op 13 augustus 1704. In 1874 werd hier de beroemde nazaat van de eerste hertog van Marlborough geboren,Winston Churchill. In het paleis is aan hem een permanente tentoonstelling gewijd. In 1987 werd het paleis doorUnesco op dewerelderfgoedlijstgeplaatst. We mochten het park wel in met onze fiets maar werden verzocht om niet tot aan het paleis te rijden en alleen de exit road te nemen. We mochten gelukkig nog wel even op een bankje zitten voor te picknicken. Het paleis zelf stond voor een groot gedeelte in de steigers, dus daar konden we niet veel van zien. We fietsten verder naar Oxford wat door de wegenwerken weer heel wat tijd in beslag nam. Via het Oxford Canal kwamen we Oxford binnen. Langs het kanaal lagen er heel wat woonboten en aan de andere kant geïmproviseerde opslagplaatsen of terrasjes van de bewoners van die boten, waarvan sommige in een echt erbarmelijke staat. Oxford is een bekende universiteitsstad. Er zijn 39 universiteitscolleges Het Hertford College is er één van. Niet allen Venetië heeft een brug der zuchten ook Oxford. De 'Brug der Zuchten'(Bridge of Sighs)- ontworpen door Thomas Graham Jackson - verbindt twee delen van Hertford College.

het ene grote historische gebouw volgt na het andere. Indrukwekkend om te zien. Via de oevers van de Thames reden we de stad uit. Ook hier nog veel woonboten maar toch al in een betere staat. We zagen er ook verschillende loodsen waar grote kano’s lagen opgeslagen. In Harwell hebben dan overnacht.

‘S Morgens om 6 uur werden we wakker van een stevig onweersbui. Maar tegen dat wij vetrokken was het over. Er hing wat mist in de heuvels en de zon kwam er pas na de middag door maar koud was het niet. Ik had in ons vorig verslag al vermeld dat de rode telefooncellen werden gebruikt als boekenkast maar ondertussen hebben we nog verschillende andere gezien die gebruikt worden als kast voor een defibrillator. In 2016 doorkruisten we Engeland van oost naar west en ergens moesten we natuurlijk dat pad kruisen. Dat gebeurde Alton Barnes waar het witte paard in de heuvels te zien is. Alton Barnes White Horse is een krijtheuvelfiguur van een wit paard op Milk Hill, ongeveer 1.000 meter ten noorden van het dorp Alton, Wiltshire, Engeland. Het paard is ongeveer 180 voet hoog en 160 voet lang en werd in 1812 gekapt in opdracht van de plaatselijke boer Robert Pile. Door de vallei van de Avon fietsten we richting Salisbury. Aan ons hotel aangekomen stond er buiten een huwelijkspaar. Zij in een wit kanten kleed met lange sleep en hij op krukken en een knalrood geverfde baard en een kale kop. Chique!

Vanmorgen vertrokken we voor onze laatste dag fietsen in Engeland. Na 25 km kwamen we in The New Forset National Park. HetNew Forest National Parkis een gebied in zuid Engeland dat voornamelijk in hetgraafschap Hampshireis gesitueerd. Dit gebied was heel vroeger één van de officiële jachtgronden van de koning. Het gebied bestaat niet zoals de naam doet vermoeden alleen uit bos maar meer uit bosweiden, een mengeling van bos en open landschappen waaronder veelheideveldendie in de loop van de zomer in bloei raken. Bekende dieren in dit gebied zijn ezels en pony's. De pony is hier geen wild dier maar kan in grote delen van het nationale park wel vrij rondlopen. In het zuiden grenst hetNew Forest National Parkook aan zee.In heel dit gebied staan relatief weinig huizen en de opritten zijn allemaal voorzien van een veerooster of een poort of beide. Zelfs in het toeristische dorpje Brockenhurst waar we doorreden liepen de ezels gewoon op straat. In de namiddag bereikten we de kust in Bournemouth en reden we 12 km langs de zee, zalig in het zonnetje. Nu overnachten we in Poole om morgenvroeg met de ferry [e-1f6a2] over te varen naar Frankrijk.

Dat waren zowat onze belevenissen van de laatste dagen.

groetjes van Rita en Anita