Chilton Polden - Sandyway - Marhamchurch

Gisteren vertrokken we pas na negen uur want er was pas ontbijt om 8 uur. Het was wel een goei hotel waar we verbleven want de chefkok - eigenaar van het hotel kwam persoonlijk informeren naar onze fietsroute en bood ons nog een koffie en thee aan. Bij het ontbijt kwam hij alleen aan onze tafel vragen of alles naar wens was en we zeker genoeg hadden.Toen we 's morgens onze fietsen aan het opladen waren kwam hij nog een paar scones brengen voor onderweg. En die hebben ons gesmaakt. Maar die morgen hadden we andere zorgen. Toen we gisteren nog maar pas vertrokken waren uit de fietswinkel na de herstelling begon er iets te kraken aan het voorwiel en met het uur werd het erger. We dachten dat het terug hetzelfde probleem was als in Bescancon 3 jaar geleden. Dus moesten we vanmorgen terug op zoek naar een fietsenmaker. De eerste die we tegenkwamen hadden geen tijd en de mekanieker was ook niet aanwezig. Bij de tweede vroegen ze of die fiets van hen kwam want anders werd die niet gemaakt. Dus op de derde plaats werden we wel geholpen. Het voorwiel werd vervangen want voorzover we het verstonden kon die als niet vervangen worden en dus werd het een nieuw wiel. Gelukkig wilden ze het meteen doen. Al bij al duurde het toch nog meer dan een half uur vooraleer we de fiets terughadden. Ondertussen konden wij alles eens bekijken in de winkel. We showden ook fietshelmen voor de aanwezige klanten.
We zetten onze weg verder langs het jaagpad van het kanaal Bridgwater & Taunton Canal. Na Taunton begon het klimmen. 's middags waren we gestopt bij een monument waarvan we eerst dachten dat het een oorlogsmonument was maar na het eten gingen het toch eens goed bekijken en het bleek een monument te zijn voor een ploegwedstrijd. Terwijl we zaten te eten stopte er een man bij ons die vroeg of wij de nationale fietsroute volgde en of de bordjes duidelijk waren. Meestal volgt onze route de nationale fietsroutes maar soms wijkt ze er van af. En aangezien de routes op gps staan letten we niet zo hard op de bordjes. Hij was wel geïnteresseerd in het routeboekje dat we bij hadden. Hij vertelde ook dat we ons na enkele kilometer aan een paar serieuze klimmen konden verwachten maar dat er ook een alternatief was maar die weg was wel wat langer. Toen we op dat punt kwamen hebben we toch maar gekozen voor de "heavy way" de andere kant was 29 mijl en wij deden er 9. Vanaf Dulverton kwamen in het national park Exmoor en dat begon gelijk met een stevige klim. Op de fiets blijven ging echt niet dus stappen en duwen. Maar eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving. We reden er door een heideachtige hoogvlakte met pony's schapen en koeien. Ook zagen we nog een jong vosje uit het struikgewas voor ons uitlopen. We hadden een kamer geboekt bij de The Sportsmans inn. Toen we daar aankwamen was er eerst niemand te vinden. Maar toen kwam er toch iemand vanuit de wei. Hij liep ons voor naar onze kamer met zijn botten nog aan. We wilden douchen en daarna iets eten maar er kwam geen water meer uit de kraan. Toen ik even ging informeren liep daar ineens een andere man rond. Maar dat was blijkbaar toch dezelfde alleen met propere kleren en geen botten meer. Hij zou dat dadelijk gaan nakijken. Na 5 minuten hadden we wel water aan de lavabo maar niet in de douche. Hij ging het nazien het zou wel een tien minuutjes duren maar het kwam wel in orde. We hoorden dat hij de douches testte in de andere kamers en die waren ok dus we hoorden niets meer van hem. Toen we nogeens gingen kijken waar hij bleef voor onze douche was hij beneden de toog aan het doen. Hij had echt geen tijd want hij moest ook nog de tafels bedienen en afruimen. Dus was het wassen aan de lavabo. Het was een hotel in The middel of nowhere en toch zat er ineens een hoop volk binnen. Het dichtstbijzijnde huis was zeker een paar kilometer verder. Maar we hebben er heel lekker gegeten en heel rustig geslapen want wij waren de enige gasten en verkeer was er niet.
Na ons ontbijt met spek en eieren begonnen we al meteen te klimmen naar een hoogte van 480 meter. Prachtig uitzicht maar er stond ook wel een redelijk fris wind. Het was nog heiig maar een uurtje later kwam de zon erdoor. Pas bij Barnstaple kwamen we weer terug in de bewoonde wereld. De route volgt hier ook weer een oude spoorweg de Tarka Trail, in het begin langs de oever van de Taw rivier waar het eb was en vele bootjes op het droge lagen. Dit was weer een heel drukke fietsroute want het was heel goed pekweggetje, het zonnetje scheen en bovendien was het heel vlak. Vanaf dat het ook maar iets of wat vals plat was hadden we de weg voor ons alleen.
In de voormiddag hadden we drinken gekocht voor onderweg. Afschuwelijk goedje niet te drinken. Het moest iets zijn met appelsiensap en tropische vruchten. Maar het had meer weg van citroensap. We waren blij toen we eindelijk weer een winkeltje tegenkwamen waar we maar op zeker speelden en appelsap kochten.
Na de Tarka Trail begon het klimmen opnieuw en rond vijf uur bereikten we ons hotel in Bude.
Gelukkig met een douche die werkte.
Zo dit was het dan weer voor vandaag.
Groetjes van Anita en Rita