Kalmthout terug thuis
Blijf op de hoogte en volg Rita en Anita
02 Juli 2019 | België, Kalmthout
In Boedapest aangekomen hebben we onze fietsen een paar dagen aan de kant gezet om de stad te verkennen. We bezochten het parlement, de St. Stefanusbasiliek, de burcht en de kerk waar keizerin Sissi werd gekroond. De citadel met het Vrijheidsbeeld. We wandelden langs de schoentjes op de oever van de Donau en bezochten een markt Vásárcsarnok. We gingen ook nog iets drinken in het New York Café. Dit luxueuze koffiehuis in neobarok stijl opende in 1896, eerder laat dus, maar groeide in sneltempo uit tot een plek met legendarische allures. Volgens een stadslegende wierp de auteur Molnar Ferenc al op de allereerste dag de sleutels van dit koffiehuis in de Donau, zodat het nooit meer kon gesloten worden. We deden ook een boottocht op de Donau en stapten onderweg af op het Margiteiland. Een groene oase midden de Donau van 2,5 km lang en 500 meter breed. Je kan het ook bereiken via een brug. Er mogen geen auto’s rijden wel bussen. Er wordt dus veel gewandeld en gefietst op het eiland. Op de grote gazons wordt er gespeeld, gepicknickt en er liggen mensen te zonnen. Er is een Japanse tuin, een rozentuin en een hele mooie fontein. Nadien zetten we onze boottocht verder. In de laatste uurtjes dat we in Boedapest waren kwamen we ook Peter Kempenaers tegen. Na een gezellige babbel op een terrasje werd het voor ons tijd om in het hotel onze fietsen en bagage op te halen en naar het busstation te vertrekken. Daar was het een hele drukte met een komen en gaan van reizigers en bussen die uit van zowat alle Europese landen toekwamen. Onze bus was een kwartiertje te laat maar het inladen van de bagage ging snel vooruit en weg waren we. Ongeveer een uurtje voor we in Nürnberg zouden stoppen kwam er een meisje naar de chauffeur die hem al fluisterend iets kwam vertellen. Eerst vroeg hij haar om iets harder te spreken maar na nog wat uitleg van haar zweeg hij en keek wel bedenkelijk maar de reis ging verder en het meisje was terug op haar plaats gaan zitten. Even voor we aan de halte kwamen werd er langs de kant van de weg gestopt en de 2 chauffeurs stapten even uit. Er kwam politie voorbijgereden en de chauffeurs stapten terug in en we reden verder. De politie zette de sirene aan en ze bleven voor ons uitrijden. Toen we aan de bushalte kwamen wilden de mensen die op hun bestemming waren uitstappen maar plots stond er politie van voor en vanachter in de bus en werd er gezegd dat iedereen moest blijven zitten. Wij zaten vooraan en achteraan in de bus werd er een man mee naar buiten genomen en in de boeien geslagen. Het meisje dat even met de chauffeur was komen babbelen werd ook uit de bus weggeleid. De handen van de geboeide man werden in folie ingepakt en al zijn bagage werd onderzocht. Ondertussen moesten wij ook allemaal onze identiteitskaart laten zien. Alles werd genoteerd. Naam, adres, geboortedatum en plaats en op welk stoel je zat. Dan werd er een foto genomen van onze id naast het plakkaatje waar onze stoelnr op stond. En zo waren er agenten in heel de bus bezig. Er stond ook een agent met hond voor de busdeur, dus daar stapte je zo maar niet af. Na een tijdje werd de opgepakte man in een combi gezet en zijn ze met hem weggereden. Het meisje zagen we toen ook terug en zij moest plastic handschoenen en een witte overal met kap aandoen, zoals je dat in politiefeuilletons ziet. Zij reed met een gewone politiewagen mee. Op vragen wat er aan de hand was werd niet geantwoord. Na een klein uur was het onderzoek in de bus afgelopen en de chauffeurs kwamen terug in de bus. Volgens de bestuurders gebeurde het wel meer dat er mensen uit de bus werden gehaald door de politie maar volgens hen was het nu wel een beetje riscie geweest, een beetje veel zelfs en daar moesten we het dan mee doen. En zo hadden wij weer iets om over te fantaseren de verdere reis. Gelukkig hadden we twee uur tijd om over te stappen in Düsseldorf want we hadden nu al één uur en een kwartier vertraging. Daar aangekomen wilden we onze bagage uit de koffer halen maar onze fietsen waren verdwenen. Dat was toch even verschieten. De chauffeurs hadden die onderweg achter op het fietsenrek gezet zonder dat wij dat wisten. Dat was wel een opluchting. In Düsseldorf moesten we op perron 7 zijn volgens de sms die FlixBus gestuurd had. Het was bijna tijd en de bus was er nog niet maar op perron 6 stond een bus naar Brussel. Even informeren of die ook in Antwerpen stopt maar dat was niet het geval. Na verder rondgekeken te hebben ontdekten we dat de bus op plaats 4 op ons stond te wachten. Gelukkig hadden we het op tijd gemerkt anders was ze zonder ons vertrokken. Na een stop in Eindhoven ging het dan richting Antwerpen waar we onze tassen terug op onze fietsen hingen en naar Kalmthout fietsten. Overal waar we een lichten kwamen sprongen ze op groen en na een klein uurtje waren we reeds in Heide waar de spoorweg juist voor onze neus dicht ging. En zo zijn we weer thuis. Het was weer een mooie tocht. Bedankt om ons te volgen en voor de fijne reacties.
Groetjes van de fietsmadammen Rita en Anita en wie weet tot volgend jaar.