Saltstraumen - Ramberg - Hammerstad (Svolvaer)

Donderdag vertrokken we richting Bodø na nog een laatste bezoekje aan de rivier de Saltstraumen. Het was fascinerend om te zien dat het water nu in de andere richting stroomde dan de dag ervoor en nog steeds met die enorme draaikolken.
In Bodø aangekomen konden we al direct op de ferry richting Moskenes. De overzet verliep heel vlot met niet teveel deining. Om kwart na 2 waren we reeds aan de overkant en fietsten we verder. We passeerden eerst het dorpje Reine waar gigantische hoeveelheden vis te drogen hing met het bijhorende reukje. Het was een mooi dorpje met huizen rondom een haventje. Er stond een stevig windje maar het voelde niet koud aan en omdat we meestal windaf reden waren we al snel in Ramberg. Daar logeerden we in een hotel “Kafe Friisgarden”. Het was een heel oud gebouw. Voor zover de eigenaar het wist was het zeker 200 jaar oud. Het was wel geen hotel voor basketballers want de plafonds waren laag en voor de deuropening van onze kamer moesten wij zelfs bukken. Het was er heel gezellig. We hebben er lekker gegeten en ‘s morgens kregen we een goed ontbijt met spek en eieren.
Op vrijdag vertrokken we iets na 9 uur met een straffe wind in de rug. Je moest je wel schrap zetten bij zijwind. Het pontje van Nusfjord naar Ballstad hebben we overgeslagen. Het was een privé overzet en redelijk duur, en de zee was ook te woelig. Dus reden we rond langs Leknes. De af te leggen weg was hierdoor iets langer maar met het pontje zouden we ook een uur onderweg zijn. We zaten reeds terug op de oorspronkelijke route voor het vertrekuur van de overzet. Onderweg zagen we een bordje van een camping met kafé dus daar zouden we binnen kunnen zitten om te eten en iets warm te drinken. Daar aangekomen was het kafé niet open omdat er een koffietafel was voor een begrafenis. Maar we konden in de keuken van de camping terecht waar we zelf thee en koffie konden maken. We waren toen halfweg. We begonnen al meteen windop maar dat was nog te doen. Twintig kilometer verder kwamen we aan een brug die we met zijwind over moesten en dat was echt niet te doen. We werden letterlijk omvergeblazen. Dan maar te voet verder tot we weer wind mee hadden. Een kilometer verder stond er een file aan te schuiven aan de volgende brug. Het rode licht pinkte, dus dat wil zeggen dat je niet over de brug mag. Beneden aan de brug stond een bord dat de windsnelheid aangaf. Dat schommelde tussen de 25 en 30 meter per seconde. Windkracht 10 dus. Halverwege richting de top van de brug zagen we een moedige fietser de brug op kruipen maar daar dieren wij toch niet aan beginnen. Er stond een lijnbus vooraan te wachten dus vroegen wij of we mee konden maar de chauffeuse wilde ons niet mee nemen want als het licht niet meer zou knipperen moest ze direct kunnen vertrekken. Toen gingen we maar op zoek naar iemand met een kamionet die ons een lift wilde geven. Er was één bestelwagen die achteraan helemaal leeg was maar die wilde ons niet meenemen. We probeerden nog eens bij de bus maar ze gaf geen krimp. Ondertussen liepen we daar reeds meer dan een half uur rond. Plots stapte de bestuurster van de bus uit en wij dachten al dat ze ons toch wilde meenemen maar integendeel : ze zette iedereen die niet mee terug wilde uit de bus. Ze keerde haar bus en reed terug, ook de schoolbus die daarachter stond keerde terug. Op dat moment stopte er een taxi handicar naast ons. Wij vroegen een lift en hij sprong direct uit zijn wagen, opende de achterdeur, liet de oprijramp naar beneden en onze drie fietsen werden netjes achterin geparkeerd. Er stonden ook nog 2 Portugezen die uit de bus waren gezet te overleggen hoe ze die brug over zouden geraken. Die werden met al hun bagage ook opgeladen. Er waren juist genoeg zitplaatsen voor ons allemaal. Als de windsnelheid zou zakken tot 25 meter per seconde zou hij doorrijden. Na zowat vijf minuten wachten, waagde hij de tocht over de brug. De 2 mannen moesten maar juist aan de andere kant van de brug zijn. Maar de chauffeur reed nog verder onze richting uit. Hij wilde ons zelfs aan de camping afzetten want hij woonde daar in de nabijheid, maar we moesten nog inkopen doen voor ons avondeten en we hadden dat gepland in Svolvaer omdat er in Matsvik geen winkels zijn. Dus zette hij ons af in het winkelcentrum van Svolvaer. Die man wilde er zelfs niet voor betaald worden want hij was toch op weg naar huis. Dus na dat winkelen nog 8 km te fietsen. We moesten een tunnel door en toen we daaruit kwamen zaten we toch op redelijke hoogte waardoor we weer ineens volop zijwind kregen en maar afstapten voor we weer omvergeblazen werden. Eenmaal het bergje af konden we weer opstappen en bereikten we zonder veel moeite de camping. Daar hoorden we later op de avond dat er een caravan gecrasht was op de brug en dat die nu helemaal afgesloten was door de politie. Eerder op de dag hadden we ook nog een fietser gezien die alleen op weg was. In Leknes vroeg hij welke route wij volgden maar hij dacht dat hij beter af was met een andere route. ‘s Avonds zagen wij hem weer op de camping. Hij had ook een lift gekregen om over de brug te geraken. Hij kwam bij ons aankloppen en vertelde dat hij van München kwam en onderweg was naar de Noordkaap. Hij was 19 dagen onderweg en had reeds 3300 km afgelegd. Straffe gast.. We weten niet of hij vandaag vertrokken is maar we hebben hem wel gezegd dat wij hier een dag gingen wachten op beter weer.
Vandaag is de storm nog niet gaan liggen, alhoewel hier vinden ze dat precieus nog geen storm. Daarom blijven we hier maar een dag langer op de camping. Morgen voorspellen ze beter weer en gaat de wind liggen dus dan kunnen we weer verder.
Voor nu winderige groeten vanuit Noorwegen van de fietsmadammen en tot de volgende.
Het is nu 1 uur en zojuist kwam Volker Drastik langs om te zeggen dat hij het er op ging wagen om verder te fietsen naar Andenes dat is nog zowat 180 km.
Nog even wat weetjes over de brug : De Gimsøystraumen brug (in het Noors : Gimsøybrua) is een brug over de Gymsøystraumen zeestraat tussen de eilanden van Austvågøya en Gimsøya in de gemeente Vågan in de regio Nordland. De betonnen brug is 839 meter (2,753 ft) lang, de hoofdoverspanning is 148 meter (486 meter), en de maximale afstand tot de zee ligt op 30 m (98 ft). De brug heeft 9 overspanningen. Gimsøystraumen Brug werd geopend in 1980. Het is een van de vele bruggen die de eilanden met elkaar verbinden van de Lofoten naar elkaar als onderdeel van de European route snelweg E10 (ook bekend als Lofast).
De brug waar we omvergeblazen werden is de Sundklakkstraumenbrua. Deze brug is slechts 279 meter lang en verbind de eilanden Gimsøya en Vestvågøya.